Σακχαρώδης Διαβήτης
•
Ο όρος ‘διαβήτης’ χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Αρεταίο τον
Καππαδόκη, ενώ ο χαρακτηρισμός ‘σακχαρώδης’ προστέθηκε αργότερα από τον Cullen, κατά το 18ο αιώνα.
•
*Ονομαστός Έλληνας ιατρός από την Καππαδοκία. Έζησε κατά το δεύτερο
ήμισυ του 2ου αιώνα (μ.Χ.). Έδωσε πολύ μεγάλη σημασία
στην ανατομική.
•
Κύριο έργο του υπήρξε το σύγγραμμά του στην ιωνική διάλεκτο "Περί
αιτίων και σημείων οξέων και χρονίων παθών"
Ορισμός (ΕΟΦ
2013)
Ο κλινικός σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται
από υπεργλυκαιμία, διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων, των λιπών και
των πρωτεϊνών και οφείλεται σε μειονεκτική έκκριση ή σε μειονεκτική δράση της ινσουλίνης
ή σε συνδυασμό των δύο, με αποτέλεσμα την απόλυτη ή σχετική έλλειψη.
Η γλυκόζη εισέρχεται στο παγκρεατικό β κύτταρο με παθητική διάχυση, η οποία
διευκολύνεται από μια ειδική μεμβρανική πρωτεΐνη γνωστή ως glucose
transporter 2 (μεταφορέας γλυκόζης 2)
•
Ινσουλίνη
Το ανθρώπινο πάγκρεας εκκρίνει 40-50 μονάδες /ημέρα σε φυσιολογικούς
ενήλικες πρωτεΐνη 51 αμινοξέων,2 αλυσίδες (Α 21 αμινοξέα & Β 30
αμινοξέα).Βασική συγκέντρωση 10 mU/ml ,σε υγιή άτομα σπάνια ξεπερνά τα 100 mU/ml. Μια αύξηση στη περιφερική
συγκέντρωση ινσουλίνης ξεκινά 8-10 λεπτά μετά την πρόσληψη τροφής και φτάνει
την ανώτατη τιμή σε 30-45 λεπτά και ακολουθείται από ταχεία πτώση της
μεταγευματικής γλυκόζης, η οποία επιστρέφει στις βασικές τιμές σε 90-120 λεπτά.
Η γλυκόζη είναι το πιο δυναμικό ερέθισμα στην έκκριση ινσουλίνης. Έχει δειχθεί
ότι η απελευθέρωση ινσουλίνης απαιτεί ασβέστιο.
Η δράση της ινσουλίνης ξεκινά με
την σύνδεσή της σε έναν υποδοχέα της
επιφάνειας της μεμβράνης του κυττάρου
ιστός, μύες, ήπαρ).
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια, εξελικτική νόσος κατά την οποία η
γλυκόζη στο αίμα είναι υψηλότερη από τις κανονικές τιμές. Ο σακχαρώδης διαβήτης
προκαλείται όταν ο οργανισμός δεν παράγει ή δεν χρησιμοποιεί αποτελεσματικά μια
ορμόνη που ονομάζεται ινσουλίνη.
Ο ρόλος της ινσουλίνης είναι να βοηθά τον οργανισμό να χρησιμοποιεί την
γλυκόζη του αίματος σαν πηγή ενέργειας για τα κύτταρα. Όλα τα κύτταρα του
οργανισμού μας χρειάζονται ενέργεια και η γλυκόζη είναι η βασική πηγή
ενέργειας.
Σακχαρώδης Διαβήτης
τύπου 1:
Τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 παράγουν ελάχιστη ή καθόλου ινσουλίνη. Είναι
χρόνιο νόσημα και απαιτεί εφ’ όρου ζωής θεραπευτική αντιμετώπιση με ινσουλίνη.
Σακχαρώδης Διαβήτης
τύπου 2:
Τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά
την παραγόμενη ινσουλίνη. Σύμφωνα με την Διεθνή Ομοσπονδία για το Διαβήτη
(International Diabetes Federation), o διαβήτης τύπου 2 είναι ο πιο συχνός
τύπος διαβήτη (αποτελεί περίπου το 90-95% των περιπτώσεων σακχαρώδη διαβήτη)
και αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1.
ü Μπορεί να ποικίλει από
κυρίως αντοχή στην ινσουλίνη με σχετική ανεπάρκεια ινσουλίνης ως ένα κυρίως εκκριτικό
ελάττωμα με αντοχή στην ινσουλίνη.
ü Είναι η συχνότερη
μορφή διαβήτη με συχνότητα 60 περιπτώσεων ανά 1000 άτομα Σε αυτή τη μορφή
διαβήτη το άτομο παράγει κανονικά ινσουλίνη, δεν μπορεί όμως να την
χρησιμοποιήσει. Εκτός από τη γενετική
προδιάθεση ενοχοποιούνται κι άλλοι παράγοντες όπως το γήρας, η παχυσαρκία κι η
έλλειψη άσκησης.
ü Ο διαβήτης τύπου 2
ονομάζεται αλλιώς και μη-ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης.
ü Ξεκινά συνήθως σε ώριμη ηλικία, ενώ πολλοί
πάσχοντες δεν γνωρίζουν την ύπαρξή του μέχρι να εμφανιστούν τα πρώτα έντονα
συμπτώματα.
ü Η κληρονομικότητα
διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση του διαβήτη τύπου 2.
Διαβήτης της εγκυμοσύνης
(ή διαβήτης της κύησης):
Διαβήτης κύησης (Gestational Diabetes Mellitus: GDM)
χαρακτηρίζεται κάθε δυσανοχή στη γλυκόζη
η οποία αρχίζει ή πρωτοδιαγιγνώσκεται
κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
•
Αποτελεί μια ξεχωριστή μορφή διαβήτη που
εμφανίζεται για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της κύησης και συνήθως εξαφανίζεται
με το πέρας της. Αποτελεί παράγοντα κινδύνου, ωστόσο, για μεταγενέστερη
εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Σακχαρώδης διαβήτης της κύησης: ορίζεται ως
η διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων
ποικίλης βαρύτητας με έναρξη ή πρώτη αναγνώριση στην παρούσα εγκυμοσύνη. Πρόκειται για την
εμφάνιση σακχαρώδους διαβήτη για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
(δεν συμπεριλαμβάνονται στον ορισμό γυναίκες με διαγνωσμένο διαβήτη πριν
την έναρξη της εγκυμοσύνης). Ο τύπος αυτός μοιάζει με το διαβήτη τύπου ΙΙ ως
προς την ελαττωμένη έκκριση ινσουλίνης και την ελαττωμένη ευαισθησία των
κυττάρων στην ινσουλίνη.
•
Σήμερα είναι γνωστό ότι ο διαβήτης
κύησης εμφανίζεται στο 3-5% των κυήσεων και συσχετίζεται με την παχυσαρκία
(δηλαδή η παχύσαρκη γυναίκα έχει μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσει διαβήτη κύησης
και επιπλέον έχει μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξει αργότερα στη ζωή της μόνιμα
διαβήτη τύπου ΙΙ).
•
Ο διαβήτης κύησης είναι αναστρέψιμη νόσος, η οποία υποχωρεί μετά τον
τοκετό, συνδέεται όμως με περιγεννητικές επιπλοκές και προβλήματα στην υγεία
μητέρας και νεογνού.
•
Τα νεογνά από μητέρες με διαβήτη
κύησης κινδυνεύουν στην μετέπειτα ζωή τους να αναπτύξουν παχυσαρκία και
δυνητικά διαταραχή ανοχής γλυκόζης ή ακόμη και σακχαρώδη διαβήτη.
•
Διαταραχή ανοχής στη γλυκόζη που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της
εγκυμοσύνης (24η – 28η εβδομάδα) → de novo gestational diabetes (80-90%)
•
Αδιάγνωστη διαταραχή στην ανοχή της γλυκόζης (IGT) προϋπάρχουσα της εγκυμοσύνης
•
Αδιάγνωστος διαβήτης τύπου 2 πρωϋπάρχον της εγκυμοσύνης
•
Εγκυμοσύνη συνυπάρχουσα χρονικά με πρόδρομη φάση Διαβήτη τύπου 1 (σπάνια)
Ρύθμιση της γλυκόζης
στην φυσιολογική εγκυμοσύνη
•
Η εγκυμοσύνη συνιστά ισχυρό διαβητογόνο παράγοντα (ορμονικοί παράγοντες,
απόκτηση βάρους, μειωμένη κίνηση)
•
Η εγκυμοσύνη προκαλεί αντίσταση στη δράση της ινσουλίνης ιδίως στο τέλος
του 2ου και 3ο τρίμηνο αυτής
•
Η επάρκεια της λειτουργίας των β-κυττάρων για έκκριση ινσουλίνης
υπερκαλύπτει την αυξημένη αντίσταση στη δράση της με αποτέλεσμα φυσιολογικά
επίπεδα γλυκόζης
Αλλαγές μεταβολισμού
της εγκύου σε φυσιολογική εγκυμοσύνη
•
Ελλατωμένα επίπεδα γλυκόζης πλάσματος νηστείας (ιδίως στο 1ο τρίμηνο)
•
Μειωμένη ευαισθησία στην ινσουλίνη
•
Αυξημένα μεταγευματικά επίπεδα γλυκόζης
•
Αυξημένη λιπόλυση → αυξημένα
ελεύθερα λιπαρά οξέα
•
Αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης νηστείας και μευαγευματικά → υπερτροφία και
υπερπλασία των β-κυττάρων
Παθοφυσιολογία
Διαβήτη Κύησης
•
Αντίσταση στη δράση της ινσουλίνης ιδίως στο τέλος του 2ου και στο 3ο τρίμηνο της εγκυμοσύνης
•
Μειωμένη εφεδρεία των β-κυττάρων του παγκρέατος να καλύψουν τις αυξημένες
ανάγκες σε ινσουλίνη της προχωρημένης εγκυμοσύνης → υπεργλυκαιμία
Επιπολασμός Διαβήτη Κύησης
•
Ο επιπολασμός του GDM ποικίλει από 1% – 14%
ανάλογα με το είδος του πληθυσμού (φυλή και εθνότητα) και τα διαγνωστικά
κριτήρια που χρησιμοποιούνται
•
Περίπου 7% όλων των κυήσεων παγκοσμίως παρουσιάζει GDM. Το 90% των κυήσεων που επιπλέκονται με διαβήτη έχουν GDM
•
Ο επιπολασμός του GDM σε ένα συγκεκριμένο
πληθυσμό ποικίλει ανάλογα με τον επιπολασμό του ΣΔ τύπου 2 σε αυτόν
•
Τα τελευταία 20 χρόνια παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση του επιπολασμού του GDM και ιδιαίτερα σε συγκεκριμένες
φυλές ή εθνότητες (10 – 100%)
Λόγοι για Screening και διάγνωση του GDM
•
Ο GDM συσχετίζεται με οξείες και σοβαρές επιπλοκές του
εμβρύου:
ü Αιφνίδιος ενδομήτριος
(μετά την 38η εβδομάδα) και περιγεννητικός θάνατος
ü Μακροσωμία ή μεγάλα
για την ηλικία κύησης έμβρυα
ü Τραυματισμός του
εμβρύου κατά τον τοκετό ή ασφυξία
ü Ωμική δυστοκία –
παράλυση του Erb
ü Σύνδρομο αναπνευστικής
δυσχέρειας του νεογνού (ARDS)
ü Πολυυδράμνιο
ü Υπερτροφική
καρδιοπάθεια του εμβρύου
ü Μεταβολικές επιπλοκές
του νεογνού (υπογλυκαιμία, ίκτερος, υπασβεστιαιμία, πολυερυθραιμία)
Δυσανάλογη αύξηση του βάρους με πληθωρική εμφάνιση και υπερβολική εναπόθεση
λίπους σε νεογέννητο αρρύθμιστης διαβητικής μητέρας
Λόγοι για Screening
και διάγνωση του GDM
•
Ο GDM συσχετίζεται με οξείες και σοβαρές επιπλοκές της
μητέρας:
Ø Προεκλαμψία
Ø Υπέρταση κυήσεως
Ø Τραυματισμός της
μητέρας κατά τον τοκετό
Ø Διενέργεια καισαρικής
τομής
Ø Ο GDM συσχετίζεται με μακροχρόνιες επιπλοκές στην παιδική και μετέπειτα ηλικία:
Ø Παχυσαρκία: παιδιά
μητέρων με GDM είναι υπέρβαρα κατά 30% συγκριτικά με παιδιά
φυσιολογικών ή προδιαβητικών μητέρων ανεξάρτητα από το βάρος γέννησης (επίδραση
του διαβητικού περιβάλλοντος στην ενδομήτρια ανάπτυξη)
Ø Αυξημένη συχνότητα
εμφάνισης IGT και ΣΔ τύου 2 με την πάροδο της ηλικίας στα παιδιά
μητέρων με GDM συγκριτικά με τα παιδια προδιαβητικών ή φυσιολογικών
μητέρων
Ø Αυξημένη συχνότητα εμφάνισης
καρδιαγγειακών νοσημάτων
Διάγνωση εγκύων για GDM
•
Δεν υπάρχει ομοφωνία στο αν ο έλεγχος για GDM πρέπει να γίνεται σε όλες τις έγκυες ή σε ορισμένες ομάδες ανάλογα με το
ιστορικό και τους παράγοντες κινδύνου
•
Η ADA και η ACOG προτείνουν screening και τον τρόπο
διενέργειας αυτού ανάλογα με τον βαθμό επικινδυνότητας για GDM το οποίο σήμερα έχει την ευρύτερη αποδοχή
•
Το screening σε όλες τις έγκυες έχει μεγαλύτερη
ευαισθησία για διάγνωση του GDM
Εκτίμηση του κινδύνου για GDM πρέπει να γίνεται
στην πρώτη εξέταση της εγκύου
•
Χαμηλού κινδύνου: Δεν απαιτείται
οποιαδήποτε δοκιμασία ανοχής γλυκόζης αν πληρούνται όλα τα παρακάτω:
–
Ηλικία <25 ετών
–
Φυσιολογικό βάρος πριν την εγκυμοσύνη
–
Αρνητικό ιστορικό διαβήτη σε άτομα α΄βαθμού συγγένειας
–
Αρνητικό ιστορικό αποτυχημένης εγκυμοσύνης
–
Αρνητικό ιστορικό διαταραχής στη γλυκόζη
–
Φυσιολογικό βάρος γεννήσεως
–
Μέλος εθνικής ομάδος με χαμηλό επιπολασμό GDM
•
Μέσου κινδύνου: δοκιμασία ανοχής γλυκόζης στην 24η
- 28η εβδομάδα με:
Ø Δοκιμασία 2 σταδίων:
τεστ ανοχής με 50 gr γλυκόζης (GTT) η οποία ακολουθείται από OGTΤ στις έγκυες που
πληρούν τα κριτήρια υποψίας για διάγνωση της GTT (>140 ή >130mg/dl)
Ø Δοκιμασία 1 σταδίου:
OGTT σε όλες τις έγκυες
μέσου κινδύνου
•
Υψηλού κινδύνου: δοκιμασία ανοχής γλυκόζης 1 ή 2
σταδίων γίνεται το συντομότερο δυνατό αν ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω
υπάρχουν:
–
Σοβαρή παχυσαρκία
–
Ισχυρό οικογενειακό ιστορικό διαβήτη τύπου 2
–
Προηγούμενο ιστορικό: GDM, IGT, γλυκοζουρία
Δοκιμασίες και Διάγνωση GDM
ADA: για τη διάγνωση του GDM απαιτούνται δύο ή περισσότερς τιμές με 75 ή 100γρ. OGTT
WHO: για τη διάγνωση του GDM απαιτούνται μία από τις δύο τιμές (IGT εκτός εγκυμοσύνης)
Θεραπευτική αντιμετώπιση GDM
Προτεινόμενα επίπεδα γλυκόζης ιδανικής ρύθμισης διαβητικής εγκύου
ΔΙΑΙΤΑ
Υδατάνθρακες (σύμπλοκοι): 40 - 45 %
Πρωτείνες: 20%
Λίπος: 35 - 40%
Κατανομή θερμίδων στο 24ωρο
Περίπου το 70% των εγκύων επιτυγχάνει τους θεραπευτικούς στόχους με τη
δίαιτα
ΑΣΚΗΣΗ
Προτείνεται άσκηση 30΄ το 24ωρο στις έγκυες που είναι
ικανές να ασκηθούν (γρήγορο βάδισμα)
Άσκηση των άκρων σε καθιστική θέση για τουλάχιστον 10΄
μετά το γεύμα
Κανονική αεροβική άσκηση με κατάλληλη προθέρμανση και
τερματισμό
Η άσκηση μειώνει ιδίως τα μεταγευματικά επίπεδα
γλυκόζης
ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ
Έγκυες που αποτυγχάνουν με τη δίαιτα και την άσκηση να
πετύχουν τους θεραπευτικούς στόχους ή παρουσιάζουν σημεία επιταγχυνόμενης αύξησης του εμβρύου
απαιτούν θεραπεία με ινσουλίνη
Σχεδόν αποκλειστικά η επίτευξη ιδανικού γλυκαιμικού
ελέγχου απαιτεί πολλαπλή και εντατικοποιημένη ινσουλινοθεραπεία
Τα ταχείας και βραχείας δράσης ανάλογα ινσουλίνης
είναι ασφαλή αλλά δεν φαίνεται να υπερτερούν των ανθρωπίνου τύπων ινσουλινών
Τα μακράς δράσης ανάλογα ινσουλίνης (glargine, detemir) δεν χρησιμοποιούνται προς το παρόν ως
‘basal insulin’ στην εγκυμοσύνη
*Δεν έχουν προς το παρόν επίσημη ένδειξη
για χορήγηση στην εγκυμοσύνη
Ινσουλινοεκκριτικά
Γλιμπουρίδη (Diabeta):
Γλιβενκλαμίδη (Daonil):
Γλινίδες
GLP-1, DPP-4
Μετφορμίνη → κλινικές μελέτες σε εξέλιξη
Ευαισθητοποιητές της δράσης ινσουλίνης: γλιταζόνες
Αναστολείς της α-γλυκοσιδάσης: ακαρβόζη
Έλεγχος της εγκύου μετά τον τοκετό
•
Παρακολούθηση μεταβολισμού γλυκόζης μετά από Διαβήτη Κύησης
Άλλοι ειδικοί τύποι
Διαβήτη
Άλλοι ειδικοί τύποι π.χ. όταν μπορεί να υπάρχει γνωστή ειδική γενετική
ανωμαλία ή όταν ο διαβήτης οφείλεται σε άλλη παθολογική κατάσταση ή αντίδραση.
Άλλοι τύποι σακχαρώδους διαβήτη: οφείλονται σε γενετικές διαταραχές των
β-κυττάρων (διαβήτης τύπου MODY), νοσήματα της εξωκρινούς μοίρας του παγκρέατος,
ενδοκρινοπάθειες (ακρομεγαλία,γλυκαγόνωμα,φαιοχρωμοκύτωμα,υπερθυρεοειδισμός,σωματοστατίνωμα,
υπερθυρεοειδισμός, αλδοστερίνωμα κα) φάρμακα, κλπ.
v Ακρομεγαλία(ή
μεγαλακρία)
v Σύνδρομο Cushing
v Γλυκαγόνωμα
v Φαιχρωμοκύτωμα
v Υπερθυρεοειδισμός
v Σωματοστατίνωμα
v Αλδοστερίνωμα
v Φάρμακα (Vacor,
Θυρεοειδική ορμόνη, νικοτινικό οξύ, γλυκοκορτικοειδή, διαζοξίδη,
β-αδρενεργικοί αναστολείς, φαινυτοίνη, α-ιντερφερόνη, πενταμιδίνη κά )
v Λοιμώξεις (Συγγενής
ερυθρά, Κυτταρομεγαλοιός, ιός COXSAKIE B, ιός παρωτίτιδος, αδενοιοί
κλπ
v Άλλα γενετικά σύνδρομα
( Σύνδρομο Down, Kleinefelter,Turner,Wolfram,αταξία Friedreich,χορεία Huntington,σ.Laurence-Moon, σ.Prader-Willi,πορφυρία,μυοτονική
δυστροφία κά)
Επιδημιολογία
Σύμφωνα
με την Διεθνή Ομοσπονδία για το Διαβήτη, εκτιμάται ότι παγκοσμίως περίπου 246
εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με διαβήτη. Τα προγνωστικά στοιχεία για το μέλλον
προβλέπουν ότι ο αριθμός αυτός θα ανέλθει στα 380 εκατομμύρια μέχρι το 2025.
Κάθε χρόνο εκτιμάται ότι επιπλέον 7 εκατομμύρια συνάνθρωποί μας αναπτύσσουν διαβήτη.
Τα άτομα που πάσχουν από διαβήτη, στην Ευρώπη, ανέρχονται σε περίπου 53
εκατομμύρια.
Συμπτώματα του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2
Συνήθη
συμπτώματα του σακχαρώδη διαβήτη είναι η πολυουρία, έντονο αίσθημα δίψας,
αδυναμία και κόπωση, απότομη απώλεια βάρους, αυξημένη ευπάθεια σε λοιμώξεις
(δεν επουλώνονται γρήγορα τα τραύματα) και αίσθημα θολής όρασης. Πολλοί, όμως,
ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 είναι ασυμπτωματικοί κατά τα αρχικά
στάδια της νόσου.
Οι επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη τύπου
2
Ο σακχαρώδης
διαβήτης μπορεί να εμφανίσει σημαντικές επιπλοκές. Οι μακροπρόθεσμες επιπλοκές
διαχωρίζονται σε μικροαγγειακές (Νεφροπάθεια, Αμφιβληστροειδοπάθεια,
Νευροπάθεια) και μακροαγγειακές (Στεφανιαία νόσος, Αγγειακά Εγκεφαλικά
επεισόδια, Περιφερική Αγγειοπάθεια).
Στόχοι κατά την αντιμετώπιση του
σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2
Οι
βασικοί στόχοι κατά την αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη είναι:
-
Ρύθμιση των προγευματικών και μεταγευματικών επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα
-
Ρύθμιση της Γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) - Η Γλυκοζυλιωμένη
αιμοσφαιρίνη είναι ένα σημαντικό μέτρο του γενικού ελέγχου του σακχαρώδη
διαβήτη. Οι μετρήσεις της HbA1c παρέχουν μια εικόνα των επιπέδων της γλυκόζης
αίματος σε βάθος χρόνου περίπου 2-3 μηνών.
- Καλή
διατήρηση βάρους
- Υγιεινή
και ισορροπημένη διατροφή
-
Τακτική άσκηση
-
Διακοπή καπνίσματος
-
Έλεγχος αρτηριακής πίεσης
-
Έλεγχος επιπέδων λιπιδίων και χοληστερόλης στο αίμα
Η
εκπαίδευση και συνεργασία του ασθενούς με σακχαρώδη διαβήτη αποτελούν πολύ
σημαντικές παραμέτρους στην επιτυχή αντιμετώπιση αυτής της νόσου.
Η αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη
- Ο
διαβήτης, όπως πολλά χρόνια νοσήματα, δεν θεραπεύεται, αλλά αντιμετωπίζεται.
- Για να
αντιμετωπιστεί ο διαβήτης είναι απαραίτητος ο ισορροπημένος συνδυασμός της
ιατρικής και φαρμακευτικής φροντίδας, με δίαιτα και άσκηση.
Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη
Η
Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη πραγματοποιείται, κάθε χρόνο, στις 14 Νοεμβρίου.
Στοχεύει στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού για τα αίτια, τα
συμπτώματα, τις επιπλοκές και την αντιμετώπιση του διαβήτη. Η Παγκόσμια Ημέρα
Διαβήτη καθιερώθηκε το 1991 από την Διεθνή Ομοσπονδία για το Διαβήτη ( IDF) και
τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), προκειμένου να συμβάλλει στην
αντιμετώπιση του αυξανόμενου αριθμού ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη παγκοσμίως. Η
Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη εορτάζεται σε παγκόσμια κλίμακα με μια σειρά από
εκδηλώσεις που οργανώνονται με ιδιωτική ή δημόσια πρωτοβουλία. Η Παγκόσμια
Ημέρα Διαβήτη κάθε χρόνο είναι αφιερωμένη και σε διαφορετική θεματική ενότητα.
Η Διεθνής Ομοσπονδία για το Διαβήτη (IDF) δημιουργεί το υλικό υποστήριξης για
την εκάστοτε θεματική ενότητα και στη συνέχεια το διαθέτει στις εταιρίες-μέλη
της προκειμένου να το ενσωματώσουν στις εκδηλώσεις εορτασμού που έχουν
προγραμματίσει για την αντίστοιχη εκστρατεία.
Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 – πρώην μη
ινσουλινο-εξαρτώμενος σακχαρώδης διαβήτης (NIDDM) ή διαβήτης των
ενηλίκων – ή διαταραχή του μεταβολισμού που
χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές γλυκόζης στο
αίμα στα πλαίσια της ινσουλινοαντίστασης και
σχετική ανεπάρκεια ινσουλίνης. Αντίθετα,
ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 χαρακτηρίζεται
από απόλυτη ανεπάρκεια ινσουλίνης λόγω της καταστροφής των κυττάρων των νησιδίων του παγκρέατος. Τα
κλασικά συμπτώματα περιλαμβάνουν υπερβολική δίψα, συχνή ούρηση και συνεχές αίσθημα πείνας. Ο
διαβήτης τύπου 2 ευθύνεται για το 90% περίπου των περιπτώσεων διαβήτη. Το υπόλοιπο 10% οφείλεται κυρίως στο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1
και το διαβήτη κύησης.
Η παχυσαρκία σε
άτομα με γενετική προδιάθεση στο διαβήτη τύπου 2 θεωρείται κύριο αίτιο της
ασθένειας.
Το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση του διαβήτη τύπου 2 είναι η
αύξηση της άσκησης και
η αλλαγή της διατροφής. Εάν
αυτά τα μέτρα δεν επιφέρουν επαρκή μείωση των επιπέδων της γλυκόζης αίματος,
τότε ενδέχεται να χρειαστεί η χορήγηση φαρμάκων, όπως η μετφορμίνη ή
η ινσουλίνη. Όσοι
λαμβάνουν ινσουλίνη πρέπει να υποβάλλονται συνήθως σε τακτικό έλεγχο των
επιπέδων σακχάρου στο αίμα.
Τα τελευταία 50 χρόνια αυξήθηκαν σημαντικά τα ποσοστά του
διαβήτη, παράλληλα με την παχυσαρκία. Από το 2010 έχουν νοσήσει περίπου
285 εκατομμύρια άτομα. Συγκριτικά: το 1985 οι ασθενείς ανέρχονταν σε
30 εκατομμύρια. Οι μακροχρόνιες επιπλοκές λόγω του υψηλού σακχάρου στο
αίμα μπορεί να περιλαμβάνουν τις εξής παθήσεις: καρδιοπάθεια, εγκεφαλικά επεισόδια, διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, μια
πάθηση που επηρεάζει την όραση, νεφρική ανεπάρκεια για
την αντιμετώπιση της οποίας μπορεί να χρειαστεί αιμοκάθαρση και
κακή κυκλοφορία του αίματος στα άκρα που μπορεί να οδηγήσει σε ακρωτηριασμό. Οξεία
επιπλοκή όπως είναι η κετοξέωση,
που είναι χαρακτηριστικό του διαβήτη τύπου 1 είναι
σπάνια. Ωστόσο, είναι πιθανή η εμφάνιση υπερωσμωτικού μη
κετωτικού κώματος.
Σημεία και συμπτώματα
Σύνοψη των
σημαντικότερων συμπτωμάτων του διαβήτη.
Τα συμπτώματα στο διαβήτη τύπου 2 εισβάλλουν σταδιακά και δεν
είναι τόσο θορυβώδη, όπως εκείνα του διαβήτη τύπου 1.
Τα κλασικά συμπτώματα του διαβήτη είναι η πολυουρία (συχνή
ούρηση), η πολυδιψία (αυξημένη
δίψα), η πολυφαγία (αυξημένη
αίσθημα πείνας) και η απώλεια βάρους.Άλλα κοινά
συμπτώματα που διαπιστώνονται κατά τη διάγνωση συμπεριλαμβάνουν ιστορικό θολής όρασης, φαγούρας, περιφερικής νευροπάθειας,
επαναλαμβανόμενα επεισόδια μολύνσεων του κόλπου και κόπωση. Πολλά άτομα, ωστόσο, δεν παρουσιάζουν
κανένα σύμπτωμα τα πρώτα χρόνια και η διάγνωση μπορεί να γίνει σε κάποια
εξέταση ρουτίνας.Στα άτομα με διαβήτη τύπου 2 μπορεί σπανίως να
εμφανιστεί υπερωσμωτικό μη
κετωτικό κώμα (μια κατάσταση κατά την οποία ο ασθενής
παρουσιάζει πολύ υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα παράλληλα με μείωση του επιπέδου συνείδησης και χαμηλή αρτηριακή πίεση).
•
Αδυναμία
•
κόπωση
•
αδιαθεσία
•
συχνουρία (ειδικά το βράδυ)
•
Δίψα
•
θολή όραση
•
συχνές λοιμώξεις
•
αργή επούλωση των πληγών
Τα συμπτώματα του διαβήτη τύπου 1 συνήθως εμφανίζονται και
εξελίσσονται σε μικρό χρονικό διάστημα
και τις περισσότερες φορές είναι θορυβώδη. Τα κλασσικά συμπτώματα του διαβήτη
τύπου 1 περιλαμβάνουν:
•
πολυδιψία
(μεγάλη δίψα)
•
πολυουρία (μεγάλη
ποσότητα ούρησης)
•
πολυφαγία (συνεχής
πείνα)
•
απώλεια βάρους,
•
καταβολή δυνάμεων (αδυναμία)
και
•
αφυδάτωση.
Εάν η νόσος δεν διαγνωσθεί έγκαιρα και δεν αντιμετωπισθεί
κατάλληλα με τη χορήγηση ινσουλίνης, το αποτέλεσμα είναι η πρόκληση του διαβητικού
κετοοξεωτικού κώματος, μιας κατάστασης απειλητικής για τη ζωή. Συχνά η
διάγνωση της νόσου γίνεται σε συνδυασμό με την εμφάνιση κάποιας λοίμωξης και
την εγκατάσταση κώματος.
Διάγνωση Σακχαρώδη Διαβήτη
Η διάγνωση του ΣΔ τίθεται όταν:
•
Γλυκόζη νηστείας πλάσματος ≥ 126 mg/dl
μετά από νηστεία 8
ωρών
•
Ή συμπτώματα υπεργλυκαιμίας και
τυχαία τιμή γλυκόζης
πλάσματος ≥ 200 mg/dl.
•
Τυχαία τιμή γλυκόζης θεωρείται οποιαδήποτε στιγμή του 24-ώρου
ανεξάρτητα από την ώρα που παρήλθε από τη λήψη τροφής.
•
Ή τιμή γλυκόζης πλάσματος ≥ 200 mg/dl, 2 ώρες μετά από τη λήψη
γλυκόζης 75 g
•
κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας ανοχής στη γλυκόζη σύμφωνα με
τις συστάσεις της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας.
Ø Κλασικά
συμπτώματα υπεργλυκαιμίας είναι η πολυουρία, η πολυδιψία και η ανεξήγητη
απώλεια σωματικού βάρους
Ø Όταν απουσιάζουν τα κλασικά συμπτώματα της
υπεργλυκαιμίας, αυτά τα κριτήρια
πρέπει να
επιβεβαιώνονται με επανάληψη της μέτρησης της γλυκόζης σε μια διαφορετική
ημέρα.
Ø Για τη διάγνωση του διαβήτη της κύησης
ισχύουν διαφορετικά διαγνωστικά κριτήρια
Προδιαβήτης
•
Οι φυσιολογικές τιμές του γλυκόζης πλάσματος είναι < 100
mg/dl.
•
Άτομα που έχουν τιμές γλυκόζης νηστείας πλάσματος μεταξύ 100 και
125 mg/dl έχουν διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας (Impaired Fasting Glucose, IFG).
•
Άτομα με τιμές γλυκόζης πλάσματος ≥ 140 mg/dl και <200 mg/dl,
2 ώρες μετά από τη λήψη γλυκόζης 75 g κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας ανοχής
στη γλυκόζη και τιμές γλυκόζη νηστείας πλάσματος < 126 mg/dl, θεωρούνται ότι
έχουν διαταραγμένη (παθολογική) ανοχή στη γλυκόζη (Impaired Glucose Tolerance,
IGT).
Ø Τόσο τα άτομα με IFG όσο και IGT
χαρακτηρίζονται ότι έχουν προδιαβήτη.
Ø Τα άτομα που έχουν προδιαβήτη ευρίσκονται σε
αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη στο μέλλον.
Συχνότητα Εμφάνισης
•
Η συχνότητα του σακχαρώδους διαβήτη στην Ελλάδα (διαγνωσμένου
και αδιάγνωστου) σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες είναι της τάξης του 7-8%.
•
Από το σύνολο των ατόμων με διαβήτη, το περίπου 95% έχει ΣΔτ2
και το υπόλοιπο περίπου 5% έχει ΣΔτ1.
•
Διαχρονικά παρατηρείται μια συνεχής αύξηση της συχνότητας του
σακχαρώδους διαβήτη στην Ελλάδα (2,4% το 1974, 3,1% το 1990 και 7-8% σήμερα).
Παράγοντες κινδύνου για εμφάνιση σακχαρώδους διαβήτη σε ενήλικες
•
Δείκτης μάζας σώματος ≥ 30 kg/m2
•
Καθιστική ζωή
•
Συγγενείς πρώτου βαθμού
με διαβήτη
•
Γυναίκες με ιστορικό
γέννησης τέκνου > 4 kg
•
Γυναίκες με σύνδρομο
πολυκυστικών ωοθηκών
•
Ιστορικό διαταραγμένης
γλυκόζης νηστείας ή/και διαταραγμένης (παθολογικής) ανοχής στη γλυκόζη
•
Υπέρταση
•
HDL < 35 mg/dl ή τριγλυκερίδια νηστείας > 250 mg/dl
•
Καταστάσεις που σχετίζονται με αυξημένη αντίσταση στην ινσουλίνη
(σοβαρού βαθμού παχυσαρκία, μελανίζουσα ακάνθωση)
•
Ιστορικό καρδιοαγγειακού επεισοδίου
•
Ιστορικό διαβήτου κύησης
Πότε γίνεται ο έλεγχος;
•
Όταν οι ανωτέρω παράγοντες απουσιάζουν, ο προσυμπτωματικός
έλεγχος για τη διάγνωση του προδιαβήτη και του διαβήτη συνιστάται να αρχίζει σε
ηλικία ≥ 45 ετών.
•
Όταν οι τιμές της γλυκόζης είναι στα φυσιολογικά όρια,
συνιστάται επανέλεγχος μετά από 3 χρόνια.
•
Όταν όμως υπάρχουν παράγοντες κινδύνου ή οι τιμές της γλυκόζης
ευρίσκονται στα ανώτερα φυσιολογικά όρια συνιστάται συχνότερος επανέλεγχος.
Έλεγχος για τη διάγνωση του ΣΔ σε εφήβους
Ø Επειδή
παρατηρείται μια αύξηση της συχνότητα του ΣΔτ2 σε εφήβους με παχυσαρκία
συνιστάται προσυμπτωματικός έλεγχος και σε αυτή την ομάδα των ατόμων στην ηλικία
των 10 ετών ή κατά την έναρξη της εφηβείας όταν εκτός της παχυσαρκίας
συνυπάρχουν τουλάχιστον δύο από τα ακόλουθα:
q Οικογενειακό
ιστορικό ΣΔτ2
σε
συγγενείς πρώτου ή δεύτερου βαθμού
q Σημεία
που σχετίζονται με
αυξημένη
αντίσταση στην ινσουλίνη
q Ιστορικό
σακχαρώδους διαβήτη
κύησης
στη μητέρα
Πρόληψη ΣΔ
•
Σχεδόν το 25% των ατόμων με IFG ή IGT θα εμφανίσει ΣΔ στα επόμενα 3-5 χρόνια.
•
Τα άτομα με προδιαβήτη πρέπει να ακολουθούν έναν υγιεινό ρόπο ζωής
που πρέπει να περιλαμβάνει σωστή διατροφή και τακτική σωματική άσκηση.
•
Παράλληλα πρέπει να γίνει μια επιθετική προσέγγιση σε τυχόν
συνυπάρχουσες καταστάσεις όπως είναι το κάπνισμα, η υπέρταση, η παχυσαρκία και
η δυσλιπιδαιμία.
Ø Κανένα φάρμακο σήμερα δεν έχει ένδειξη για την
πρόληψη του διαβήτη!
Επιπλοκές
Ο σακχαρώδης διαβήτης
τύπου 2 αποτελεί κατά κανόνα χρόνια ασθένεια και συνδέεται με
χαμηλότερο κατά δέκα έτη προσδόκιμο ζωής. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο
γεγονός ότι είναι συνδεδεμένος με διάφορες επιπλοκές οι οποίες περιλαμβάνουν
δύο έως τέσσερις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακής
πάθησης, συμπεριλαμβανομένης και της ισχαιμικής
καρδιοπάθειας, εγκεφαλικό επεισόδιο, αύξηση των ακρωτηριασμών των κάτω άκρων κατά
20 φορές και αυξημένα ποσοστά νοσοκομειακής νοσηλείας. Στις
ανεπτυγμένες χώρες καθώς και ─ολοένα και συχνότερα─ σε άλλα μέρη του κόσμου ο
διαβήτης τύπου 2 αποτελεί τη σημαντικότερη αιτία τυφλώσεων μη τραυματικής αιτιολογίας και νεφρικής
ανεπάρκειας. Έχει συνδεθεί επίσης με αυξημένο
κίνδυνο εμφάνισης γνωστικών δυσλειτουργιών και άνοιας μέσω της διαδικασίας μιας ασθένειας όπως για
παράδειγμα η νόσος του Αλτσχάιμερ και η αγγειακή άνοια. Άλλες επιπλοκές είναι η μελανίζουσα
ακάνθωση, η σεξουαλική
δυσλειτουργία και συχνές λοιμώξεις.
•
Καρδιοαγγειακή νόσος
•
Κατά την διάγνωση >50% παρουσιάζουν κα άλλες συνοσηρότητες
•
Κεντρική παχυσαρκία
•
Υπερλιπιδαιμία
•
Υπέρταση
•
Λιπώδη διήθηση ήπατος
•
Αύξηση πάχους έσω-μέσω χιτώνα αγγείων
•
Μικρολευκωματινουρία
•
Χαμηλού βαθμού συστηματική φλεγμονή
•
Πρώιμη αθηρωμάτωση
Aσθενείς με προδιαβήτη έχουν ήδη
επιπλοκές σχετιζόμενες με τη νόσο
Νευροπάθεια
αμφιβληστροειδοπάθεια
νεφροπάθεια
στυτική
δυσλειτουργία
Μειωμένη
Libido
Aυξημένα ποσοστά τύφλωσης,
ακρωτηριασμών, εμφραγμάτων και εγκεφαλικών επεισοδίων, νεφρικής ανεπάρκειας
καθώς επίσης και καρκίνων, οστεοπόρωσης και άνοιας. Οι δαπάνες για την
αντιμετώπιση του ΣΔ είναι τρομακτικές. Υπολογίζεται ότι στις ΗΠΑ 1 από τα 3
δολάρια που δαπανώνται για την υγεία πηγαίνει για την αντιμετώπιση του ΣΔ.
ü Δέρμα
§ Διαβητική
δερματοπάθεια(κηλίδες shin)
§ Λιποειδική
Νεκροβίωση διαβητικού
§ Καντιντίαση
§ Έλκη
άκρων ποδών και κάτω άκρων (Νευροτροπικά ή Ισχαιμικά)
ü Καρδιαγγειακό
σύστημα
§ Καρδιακή
Νόσος (έμφραγμα μυοκαρδίου, καρδιομυοπάθεια,
§ Γάγγραινα
των κάτω άκρωνποδών (ισχαιμικά έλκη, οστεομυελίτις)
ü Οστά και
αρθρώσεις
§ Διαβητική
χειραρθροπάθεια
§ Σύσπαση Dupuytren
§ Άρθρωση Charcot
ü Ασυνήθεις
λοιμώξεις(νεκρωτική περιτονίτιδα, νεκρωτική μυοσίτιδα,
μουκορμύκωση,εμφυσηματώδης χολοκυστίτιτα, κακοήθης εξωτερική ωτίτιδα)
ü Η πιο
σημαντική επιπλοκή ενός αρρύθμιστου διαβήτη είναι η ‘κετοξέωση’ που
οφείλεται στην έλλειψη ινσουλίνης.
ü Σχεδόν
το 60-65% των διαβητικών εμφανίζουν υψηλή πίεση, έχουν διπλάσιες ως
τετραπλάσιες πιθανότητες για καρδιαγγειακά επεισόδια, ενώ το 40% των
περιπτώσεων νεφρικής ανεπάρκειας οφείλονται στον διαβήτη.
ü Σχεδόν
το 1/3 των περιπτώσεων σακχαρώδους διαβήτη διαγιγνώσκεται αφού εμφανιστούν τα
παραπάνω συμπτώματα (Sarafino, 1999).
ΣΤΟΧΟΙ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΣΤΟ
ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ
v HbA1c ≤ 7%
v Προγευματικές
τιμές γλυκόζης (τριχοειδικό αίμα) 70-130 mg/dl
v Μέγιστες
μεταγευματικές τιμές γλυκόζης (τριχοειδικό αίμα) < 180 mg/dl
ü Οι τιμές της
HbA1c αναφέρονται σε σχέση με φυσιολογικές τιμές HbA1c 4,0-6,0%.
ü Η μέτρηση του
γλυκόζης μεταγευματικά πρέπει να γίνεται 1-2 ώρες μετά από
την έναρξη λήψης του γεύματος.
ü Οι στόχοι της
γλυκαιμικής ρύθμισης πρέπει πάντοτε να εξατομικεύονται σε
σχέση με την ηλικία των ασθενών, το προσδόκιμο επιβίωσης, τη διάρκεια
του
διαβήτη, των συνθηκών διαβίωσης (ηλικιωμένα άτομα ή άτομα που ζουν
μόνα), της ικανότητας αντίληψης των υπογλυκαιμιών και της ύπαρξης καρδιοαγγειακής
νόσου.
•
Σε ασθενείς με μεγάλη διάρκεια διαβήτη, με ιστορικό
σοβαρών υπογλυκαιμιών,
μειωμένο προσδόκιμο επιβίωσης, επιπλοκές σε προχωρημένο στάδιο και βαριά
συνυπάρχοντα νοσήματα, η τιμή-στόχος της HbA1c είναι 7,0-7,5%.
Επιπλέον στόχοι στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη
•
Εκτός της γλυκαιμικής ρύθμισης, επειδή τα ενήλικα
άτομα με διαβήτη έχουν
αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση αθηροσκλήρωσης και μικροαγγειοπαθητικών
επιπλοκών, έχει εξίσου μεγάλη σημασία
ü η καλή
ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης,
ü των λιπιδίων,
ü χορήγηση
αντιαιμοπεταλιακής αγωγής
ü η αποφυγή ή η
διακοπή του καπνίσματος.
•
Οι επιπλέον στόχοι για την αρτηριακή πίεση και τα
λιπίδια είναι οι εξής:
v Αρτηριακή πίεση ≤ 140/80 mmHg
v LDL χοληστερόλη < 100 mg/dl σε άτομα χωρίς
καρδιοαγγειακή νόσο ή
< 70 mg/dl σε άτομα με καρδιoαγγειακή επιπλοκή
•
Επιπλέον είναι
επιθυμητές οι κάτωθι τιμές:
q HDL
χοληστερόλη > 40 mg/dl (άνδρες) και > 50 mg/dl (γυναίκες)
q Τριγλυκερίδια
νηστείας < 150 mg/dl
Ø Η δίαιτα και η άσκηση αποτελούν απαραίτητες
συνιστώσες στην πρόληψη και αντιμετώπιση
του σακχαρώδους διαβήτη.
Η εκπαίδευση τόσο για την εφαρμογή τους όσο για τα οφέλη που προκύπτουν, θα
πρέπει να ξεκινά τη στιγμή της πρώτης διάγνωσης και να επαναλαμβάνεται σε
τακτικά χρονικά διαστήματα
Αίτια
Η
ανάπτυξη του διαβήτη τύπου 2 οφείλεται στο συνδυασμό γενετικών παραγόντων και
τρόπου ζωής. Ενώ ορισμένοι παράγοντες, όπως η διατροφή και η παχυσαρκία είναι
θέμα ελέγχου από το ίδιο το άτομο, υπάρχουν άλλοι, όπως το πέρασμα της ηλικίας,
το γυναικείο φύλο και γενετικοί παράγοντες που δεν είναι δυνατόν να
ελεγχθούν. Η έλλειψη ύπνου έχει συνδεθεί επίσης με το διαβήτη τύπου 2 λόγω
της επίδρασής της στο μεταβολισμό. Η διατροφική κατάσταση μιας μητέρας
κατά την περίοδο ανάπτυξης του εμβρύου ενδέχεται να παίζει επίσης ρόλο. Ο
μηχανισμός που συμβάλλει είναι η τροποποίηση της μεθυλίωσης του DNA.
Τρόπος ζωής
Διάφοροι παράγοντες που έχουν σχέση με τον
τρόπο ζωής είναι γνωστό ότι επηρεάζουν την ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2. Σε
αυτούς περιλαμβάνεται η παχυσαρκία (που ορίζεται από τον δείκτη μάζας σώματος άνω του 30), η έλλειψη άσκησης, η κακή διατροφή, τοάγχος και η αστικοποίηση.Το πλεονάζον σωματικό λίπος
συνδέεται με το 30% των περιστατικών που αφορούν Κινέζους και Ιάπωνες, με το 60-80% των περιστατικών που αφορούν Ευρωπαίους και
Αφρικανούς και το 100% των Ινδιάνων της φυλής Πίμα και των κατοίκων των νησιών
του Ειρηνικού. Όσοι δεν είναι παχύσαρκοι εμφανίζουν συχνά υψηλό
δείκτη αναλογίας
μέσης-γοφών.
Οι διατροφικοί παράγοντες επίσης επηρεάζουν τον κίνδυνο
εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. Η υπερβολική κατανάλωση ζαχαρούχων ποτών
συνδέεται με αύξηση του κινδύνου.Το είδος των λιπαρών οξέων στη
διατροφή παίζει επίσης σημαντικό ρόλο. Τα κορεσμένα λιπαρά οξέα και
τα τρανς λιπαρά
οξέα αυξάνουν τον κίνδυνο ενώ τα πολυακόρεστα και
τα μονοακόρεστα τον
μειώνουν.Η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας λευκού ρυζιού επίσης
φαίνεται να επηρεάζει τον κίνδυνο.Η έλλειψη άσκησης θεωρείται ότι συνδέεται με
7% των περιπτώσεων.
Γενετικοί παράγοντες
Στις περισσότερες περιπτώσεις διαβήτη
εμπλέκονται πολλά γονίδια και καθένα από αυτά συνεισφέρει στην αύξηση της
πιθανότητας εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. Στην περίπτωση μονοζυγωτικών διδύμων έχει διαπιστωθεί ότι
εάν πάσχει ο ένας από διαβήτη, τότε το ποσοστό κινδύνου ανάπτυξης της νόσου και
στον άλλον κάποια στιγμή της ζωής του είναι μεγαλύτερο από 90%, ενώ σε μη
δίδυμα αδέλφια το ποσοστό ανέρχεται σε 25-50%. Από το 2011 έχουν βρεθεί
περισσότερα από 36 γονίδια που συμβάλλουν στον κίνδυνο εμφάνισης της
νόσου. Ωστόσο, όλα αυτά τα γονίδια σε σύνολο αποτελούν μόνο το 10% των
κληρονομικών παραγόντων της νόσου.Το αλληλόμορφο γονίδιο TCF7L2, για παράδειγμα, αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη
κατά 1,5 φορές και αποτελεί το μεγαλύτερο κίνδυνο στις συνήθεις γενετικές
παραλλαγές. Τα περισσότερα από τα γονίδια που συνδέονται με το διαβήτη
εμπλέκονται στη λειτουργία των β-κυττάρων.
Ορισμένες σπάνιες περιπτώσεις διαβήτη οφείλονται σε διαταραχή
ενός μεμονωμένου γονιδίου (γνωστές ως μονογονιδιακές μορφές
διαβήτη ή "άλλοι συγκεκριμένοι τύποι διαβήτη")
που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων το διαβήτη ενηλίκων όψιμης έναρξης (MODY),
το σύνδρομο Donohue και
το σύνδρομο Rabson-Mendenhall. Ο
διαβήτης τύπου MODY είναι υπεύθυνος για ποσοστά από 1–5 % όλων των
περιπτώσεων διαβήτη στους νέους.
Ασθένειες
Υπάρχουν
πολλά φάρμακα καθώς και προβλήματα υγείας τα οποία προδιαθέτουν για
διαβήτη. Κάποια από αυτά τα φάρμακα περιλαμβάνουν: γλυκοκορτικοειδή, θειαζίδες, β-αναστολείς, άτυπα αντιψυχωσικά και στατίνες.Γυναίκες
με ιστορικό διαβήτη κύησης διατρέχουν
μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν διαβήτη τύπου 2. Άλλα προβλήματα υγείας
που σχετίζονται με αυτό τον τύπο περιλαμβάνουν την μεγαλακρία,
το σύνδρομο Cushing, τον υπερθυρεοειδισμό, το φαιοχρωμοκύττωμα, κάποια είδη καρκίνου όπως
τογλυκαγόνομα, και
την έλλειψη τεστοστερόνης.
Παθοφυσιολογία
Ο διαβήτης τύπου 2 οφείλεται
στη μη επαρκή παραγωγή ινσουλίνης από τα β-κύτταρα στα πλαίσια της ινσουλινοαντίστασης. Οι
ιστοί στους οποίους πρωτοεμφανίζεται η αντίσταση στην ινσουλίνη, που σημαίνει
ανικανότητα των κυττάρων να
χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά τα φυσιολογικά επίπεδα ινσουλίνης, είναι οι
μύες, το ήπαρ και ο λιπώδης ιστός. Κανονικά η ινσουλίνη αναστέλλει την
απελευθέρωση γλυκόζης από το ήπαρ. Σε περίπτωση, όμως, ινσουλινοαντίστασης, το
ήπαρ εσφαλμένα απελευθερώνει γλυκόζη στο αίμα. Ο βαθμός
ινσουλινοαντίστασης σε σχέση με τη δυσλειτουργία των β-κυττάρων διαφέρει από
άτομο σε άτομο. Μερικά άτομα εμφανίζουν κατεξοχήν αντίσταση στην ινσουλίνη αλλά
μικρού βαθμού διαταραχή της έκκρισης ινσουλίνης ενώ σε άλλα συναντάται κυρίως
ανεπαρκή έκκριση ινσουλίνης με μικρότερη ινσουλινοαντίσταση.
Άλλοι
ενδεχομένως σημαντικοί μηχανισμοί που σχετίζονται με το διαβήτη τύπου 2 και την
ινσουλινοαντίσταση περιλαμβάνουν: αυξημένη διάσπαση λιπιδίων εντός
των λιποκυττάρων,
έλλειψη ινκρετινών και αντίσταση στις ινκρετίνες,
υψηλά επίπεδα γλυκαγόνης στο αίμα, αυξημένη
κατακράτηση άλατος και ύδατος από τους νεφρούς και
μη σωστή ρύθμιση του μεταβολισμού από το κεντρικό νευρικό σύστημα. Πάντως, ο διαβήτης δεν
αναπτύσσεται σε όλα τα άτομα με ινσουλινοαντίσταση, αφού απαιτείται επίσης και
διαταραχή της έκκρισης ινσουλίνης από τα β-κύτταρα στο πάγκρεας.
Τρόπος Ζωής
Η
κατάλληλη διατροφή και άσκηση αποτελούν την βάση της φροντίδας των διαβητικών ενώ
η συχνότερη άσκηση φέρνει καλύτερα αποτελέσματα. Η Αεροβική άσκηση οδηγεί
στη μείωση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1C)
και στη βελτίωση ινσουλινοευαισθησίας Το Resistance
training είναι επίσης χρήσιμο και ο συνδυασμός και των δύο
τύπων άσκησης πιθανώς είναι αποτελεσματικότερος. Μία διαβητική δίαιτα που
προωθεί την απώλεια βάρους είναι σημαντική. Ενώ για την επίτευξη
αυτού του σκοπού η καλύτερη δίαιτα είναι αμφιλεγόμενη βρέθηκε ότι η δίαιτα χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη βελτιώνει
τον έλεγχο του σακχάρου του αίματος. Η επιλογή της κατάλληλης εκπαίδευσης
μπορεί να βοηθήσει τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 να ελέγχουν τα επίπεδα σακχάρου
στο αίμα τους, τουλάχιστον μέχρι και έξι μήνες. Σε περίπτωση που οι
αλλαγές στον τρόπο ζωής, σε άτομα με ήπιο διαβήτη, δεν επιφέρει αποτελέσματα
βελτιωμένων σακχάρων αίματος μέσα σε έξι εβδομάδες, θα πρέπει να εξεταστεί το
ενδεχόμενο χορήγησης θεραπευτικής αγωγής.
Φαρμακευτική Αγωγή
Metformin 500mg
tablets
Υπάρχουν διαθέσιμες αρκετές κατηγορίες φαρμακευτικών αγωγών κατά του διαβήτη.
Η μετφορμίνη γενικά
συνιστάται ως θεραπεία πρώτης γραμμής καθώς υπάρχουν ενδείξεις ότι μειώνει την
θνησιμότητα. Μία δεύτερη από του στόματος δραστική ουσία άλλης
κατηγορίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περίπτωση που η μετφορμίνη δεν κριθεί
επαρκής. Άλλες κατηγορίες θεραπευτικών αγωγών περιλαμβάνουν: σουλφονυλουρίες, nonsulfonylurea
secretagogues, αναστολείς α-γλυκοσιδάσης, θειαζολιδινεδιόνες, παρόμοιο με τη γλυκαγόνη πεπτίδιο-1 (GLP1) και αναστολείς διπεπτιδυλικής πεπτιδάσης
4. Η μετφορμίνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε όσους
πάσχουν από σοβαρά στα νεφρά ή το συκώτι. Οι ενέσεις ινσουλίνης
μπορούν να χορηγούνται είτε μαζί με την θεραπευτική αγωγή από του στόματος είτε
να χρησιμοποιούνται μόνες τους.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν χρειάζονται από την αρχή ινσουλίνη. Όταν
χρησιμοποιείται, συνήθως προστίθεται τη νύχτα μία σύνθεση με δράση μακράς
διάρκειας, ενώ παράλληλα οι θεραπευτικές αγωγές από του στόματος
συνεχίζονται. Τότε οι δόσεις αυξάνονται για να επιδράσουν (ελέγχονται ορθά
τα επίπεδα σακχάρου του αίματος).Όταν η ινσουλίνη κατά την νύχτα είναι
ανεπαρκής, η χορήγηση ινσουλίνης δύο φορές την ημέρα μπορεί να πετύχει καλύτερο
έλεγχο. Οι ινσουλίνες με δράση μακράς διάρκειας, γλαργίνη και
η detemir, δεν φαίνεται να είναι πολύ
καλύτερες από την ουδέτερη πρωταμίνη Hagedorn (NPH) ινσουλίνη αλλά
η παρασκευή τους έχει πολύ μεγαλύτερο κόστος, καθώς από το 2010, δεν είναι
οικονομικά αποτελεσματικές. Σε όσες είναι έγκυες η
ινσουλίνη αποτελεί γενικά την θεραπεία εκλογής.
Φάρμακα για ΣΔ
Κριτήρια για έναρξη ινσουλίνης
•
Η μεταβολική κατάσταση του διαβητικού ασθενή αποτελεί κυρίαρχο
στοιχείο στην απόφαση για έναρξη ινσουλίνης με τιμή στόχο HbA1c ≤ 7%.
Έναρξη ινσουλίνης σε
ασθενείς με ΣΔτ2
•
Στους ασθενείς με ΣΔτ2 χορηγείται οποιοδήποτε σχήμα αρκεί να
είναι
•
εξατομικευμένο στις ανάγκες του. Η τρέχουσα τάση απ’ όλους τους
αλγορίθμους είναι ότι η χρήση της ινσουλίνης πρέπει να γίνεται νωρίτερα στην
πορεία της νόσου.
ü Η
αποφυγή σοβαρής υπογλυκαιμίας αποτελεί επίσης σημαντικό στοιχείο για την
επιλογή του θεραπευτικού σχήματος.
ü Τα κυριότερα σχήματα είναι: χορήγηση βασικής
ινσουλίνης σε συνδυασμό με αντιδιαβητικά δισκία και η χορήγηση έτοιμων
μειγμάτων ινσουλίνης
Δυσκολίες στη μέτρηση
•
60-90% δεν τηρούν τις οδηγίες ελέγχου της ασθένειας ή που τις
τηρούν ελλιπώς
•
80% των ασθενών λαμβάνει την απαραίτητη ινσουλίνη με ανθυγιεινό
τρόπο
•
58% παίρνει λάθος δόση ινσουλίνης
•
77% μετρά λανθασμένα ή ερμηνεύει με ακατάλληλο τρόπο τα επίπεδα
γλυκόζης
•
75% δεν τηρεί τις οδηγίες σχετικά με τη διατροφή του
ü Σημαντικές δυσκολίες στη γνωστική
λειτουργία των ασθενών:
•
δυσκολίες στην οπτική αναγνώριση
•
στον οπτικο-κινητικό συντονισμό
•
στην ικανότητα εστίασης της προσοχής
•
καθώς και στην ικανότητα προγραμματισμού της δράσης
Χειρουργική
Η Χειρουργική απώλεια βάρους σε
όσους είναι παχύσαρκοι είναι ένα αποτελεσματικό μέσο για την θεραπεία του
διαβήτη.Πολλοί είναι σε θέση να διατηρήσουν κανονικά επίπεδα σακχάρου με
ελάχιστη ή καθόλου θεραπευτική αγωγή μετά την εγχείριση και η
μακροχρόνια θνησιμότητα μειώνεται. Ωστόσο υπάρχει κάποιος κίνδυνος
βραχυχρόνιας θνησιμότητας λιγότερο από 1% από το χειρουργείο. Τα όρια του
δείκτη μάζας σώματος για το πότε είναι κατάλληλο να γίνει μία επέμβαση δεν είναι
ακόμα ξεκάθαρα. Ωστόσο συνιστάται να εξετάζεται αυτή η επιλογή για
όσους δεν είναι εφικτό να θέσουν υπό έλεγχο τόσο το βάρος όσο και το σάκχαρο
αίματος.
Επιδημιολογία
Η συχνότητα εμφάνισης
του διαβήτη παγκοσμίως το 2000 (ανά 1.000 κατοίκους). Ο παγκόσμιος μέσος όρος
ήταν 2,8%.
no data
≤ 7.5
7.5–15
15–22.5
22.5–30
30–37.5
37.5–45
|
45–52.5
52.5–60
60–67.5
67.5–75
75–82.5
≥ 82.5
|
Παγκοσμίως κατά το 2010 εκτιμήθηκε ότι 285 εκατομμύρια
άνθρωποι έπασχαν από διαβήτη τύπου 2 καλύπτοντας περίπου το 90% των περιπτώσεων
διαβήτη.Αυτό ισοδυναμεί με περίπου 6% του παγκόσμιου πληθυσμού ενηλίκων. Ο
διαβήτης είναι συχνός τόσο στον αναπτυγμένο κόσμο όσο και στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Παραμένει ωστόσο κάτι το ασυνήθιστο
για τον υπανάπτυκτο κόσμο.
Οι γυναίκες φαίνεται να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο όπως
επίσης ορισμένες εθνότητες, όπως Νότιο-Ασιάτες, Κάτοικοι των Νησιών του Ειρηνικού, Λατίνοι,
και Αμερικάνοι Ιθαγενείς. Αυτό
μπορεί να οφείλεται στην ενισχυμένη ευαισθησία στον Δυτικό τρόπο ζωής σε
ορισμένες εθνότητες. Παραδοσιακά θεωρείται ασθένεια των ενηλίκων, όμως ο
διαβήτης τύπο 2 διαπιστώνεται ιατρικά με αυξανόμενο ρυθμό στα παιδιά παράλληλα
με τους ρυθμούς της παχυσαρκία.Ο
διαβήτης τύπου 2 διαπιστώνεται ιατρικά τόσο συχνά όσο και ο διαβήτης τύπου 1
στους εφήβους στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι ρυθμοί του διαβήτη το 1985 υπολογίζονταν σε
30 εκατομμύρια, αυξανόμενοι σε 135 εκατομμύρια το 1995 και
217 εκατομμύρια το 2005.[39] Η
αύξηση αυτή θεωρείται ότι πρωτίστως οφείλεται στην γήρανση του παγκόσμιου
πληθυσμού, μείωση της άσκησης και αυξανόμενους ρυθμούς
παχυσαρκίας. Οι πέντε χώρες με τον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων με
διαβήτη κατά το 2000 είναι η Ινδία με 31,7 εκατομμύρια, η Κίνα με
20,8 εκατομμύρια, οι ηνωμένες Πολιτείες με 17,7 εκατομμύρια, η
Ινδονησία με 8,4 εκατομμύρια και η Ιαπωνία με
6,8 εκατομμύρια. Αναγνωρίζεται ως παγκόσμια επιδημία από
τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Ιστορία
Ο διαβήτης είναι μία από τις πρώτες ασθένειες που
περιγράφτηκαν σε ένα Αιγυπτιακό χειρόγραφο γύρω στο 1500 π.Χ.
αναφέροντας "πολύ μεγάλη κένωση των ούρων."[43] Η
πρώτη περίπτωση που περιγράφτηκε πιστεύεται ότι είναι ο διαβήτης τύπου 1.Ινδοί
ιατροί περίπου κατά την ίδια εποχή εντόπισαν την ασθένεια και την χαρακτήρισαν
ως madhumeha'(σακχαρώδη) ή ούρα μέλι επισημαίνοντας ότι τα ούρα
θα τραβούσαν τα μυρμήγκια. Ο όρος "διαβήτης" ή "να περνάς
δια μέσου" χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 230 π.Χ. από τον Έλληνα
ιατρό [[Απολλώνιος Μεμφίτης|Απολλώνιο.Η ασθένεια αυτή ήταν σπάνια κατά την
εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με τον Γαληνό να
παρατηρεί ότι είχε δει μόνο δύο περιπτώσεις στη διάρκεια της καριέρας
του.
Ο διαβήτης τύπου 1 και τύπου 2 εντοπίστηκαν ως ξεχωριστές
περιπτώσεις για πρώτη φορά από τους Ινδούς ιατρούς Sushruta και Charaka το
400-500 μ.Χ. με τον τύπο 1 να συνδέεται με την νεότητα και τον τύπο 2 με
το αυξημένο βάρος. Ο όρος "σακχαρώδης" ή "από το
μέλι" προστέθηκε από τον Briton John Rolle στα τέλη της δεκαετίας του 1700
για να διαχωρίσει την κατάσταση από τον άποιο διαβήτη που
επίσης συνδέεται με την συχνή ούρηση. Καμία αποτελεσματική θεραπεία δεν
αναπτύχθηκε μέχρι τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα όταν οι Καναδοί Φρέντερικ
Μπάντινγκ και Τσαρλς Μπεστ ανακάλυψαν
την ινσουλίνη το 1921 και το 1922. Την ανακάλυψη αυτή ακολούθησε η
ανάπτυξη της ινσουλίνης NPH μακράς διαρκείας κατά την δεκαετία του 1940.
Συμπέρασμα?δίαιτα-άσκηση πρόληψη-αυτοέλεγχος
Diabetes Care: Management
•
People with
diabetes should receive medical care from a team that may include
–
Physicians,
nurse practitioners, physician’s assistants, nurses, dietitians, pharmacists,
mental health professionals
–
In this
collaborative and integrated team approach, essential that individuals with
diabetes assume an active role in their care
•
Management plan
should recognize diabetes self-management education (DSME) and on-going
diabetes support
•
Diabetes Control
and Complications Trial (DCCT Research Group, 1993),
•
United Kingdom
Prospective Diabetes Study (UKPDS, 1998)
Η πανδημία αυτή του ΣΔ 2 τροφοδοτείται
από τον υπερσιτισμό και τη συνεχώς ελαττούμενη σωματική δραστηριότητα παράλληλα
με την παγκόσμια αστικοποίηση και την υιοθέτηση «δυτικοποιημένου» τρόπου ζωής
μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού των αναπτυσσομένων χωρών με αποτέλεσμα αυξημένα
ποσοστά παχυσαρκίας. Στο Σχ 1 αναδεικνύεται η συσχέτιση διαφόρων
δραστηριοτήτων μειωμένης ή αυξημένης ενεργειακής κατανάλωσης με τον κίνδυνο
εμφάνισης ΣΔ2.Η πανδημία λοιπόν της παχυσαρκίας σε όλες τις ηλικίες, φύλα και
φυλές προηγείται της πανδημίας του ΣΔ2. Επίσης η αυξημένη κατανάλωση
αλκοόλης(.2-3 μερίδες ημερησίως) και καπνού που υιοθετούνται από τους
πληθυσμούς αυτούς έχει συσχετισθεί με την αυξημένη εμφάνιση ΣΔ2 Συνεπώς η
παρέμβαση στο τρόπο ζωής (lifestyle intervention) σε όσον το δυνατόν μεγαλύτερο
πληθυσμιακό επίπεδο με σκοπό τη υιοθέτηση διατροφής χαμηλής σε θερμίδες, λιπαρά
ιδίως κεκορεσμένα και trans και απλούς υδατάνθρακες παράλληλα με δομημένα
προγράμματα αυξημένης φυσικής δραστηριότητας είναι λογικά η πρώτη
προτεραιότητα. Διαθέτουμε ήδη επαρκή στοιχεία από μεγάλες καλά σχεδιασμένες
κλινικές μελέτες (RCTs) ότι η παρέμβαση στον τρόπο ζωής με σκοπό τη πρόληψη του
ΣΔ 2 σε άτομα υψηλού κινδύνου με ή χωρίς διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη είναι
αποτελεσματική, ασφαλής και οικονομικά αποδοτική(cost effective). Από την
ανάλυση των μελετών αυτών προέκυψε ότι η ελάττωση της επίπτωσης του ΣΔ μετά από
τρία έτη παρέμβασης σε άτομα με IGT ανέρχεται σε ποσοστό 30-60%. Δυστυχώς όμως
η μεταφορά αυτών των μελετών παρέμβασης στον τρόπο ζωής σε πληθυσμιακό επίπεδο
είναι πολύ δύσκολη και η επίδραση τους στο «παγκόσμιο κύμα» του νεοδιαγνωσμένου
ΣΔ είναι πολύ μικρή. Πολλά άτομα ιδίως μεγαλύτερης ηλικίας είτε δεν επιθυμούν
είτε δεν δύνανται να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους ούτως ώστε να μειώσουν τον
κίνδυνο εμφάνισης του ΣΔ. Στα άτομα αυτά καθώς και σε άλλα λίαν αυξημένου
καρδιαγγειακού κινδύνου δηλαδή με ήδη συνυπάρχοντα νοσήματα σχετιζόμενα με το
ΣΔ κατά τη διάγνωση του προδιαβήτη η πρώιμη και επιθετική αντιμετώπιση της
υπεργλυκαιμίας με φαρμακευτικά μέσα ίσως είναι επιβεβλημένη. Σε κάθε περίπτωση
είτε παρέμβασης στον τρόπο ζωής είτε φαρμακευτικής παρέμβασης είτε συνδυασμού
τους πρέπει να συνυπολογίζονται εξατομικευμένα το προσδοκώμενο όφελος σε σχέση
με τον ελλοχεύοντα κίνδυνο.
15 Celebrities With Type 2 Diabetes
Famous
people with diabetes
by
Amanda MacMillan
People
often think that type 2 diabetes strikes only the overweight and sedentary, or
unhealthy eaters.
But anyone can be diagnosed with diabetes, even world-class athletes, or the
rich and famous.
The following celebrities all had some risk factors for
diabetes(such as weight, ethnicity, or family history), but many
were still shocked to hear the diagnosis. They’ve all made healthy changes in
their lives, and many now speak out about the dangers of type 2 diabetes.
Tom
Hanks
When Tom
Hanks announced in 2013 that he had type 2
diabetes, he joined millions of other Americans with this diagnosis.
Age 57, Hanks had elevated blood sugar levels for years before being diagnosed,
a not uncommon pattern with type 2.
While weight gain is a risk factor, yo-yo dieting may have alsoplayed a part. Hanks gained 30 and lost 50 pounds for A League of Their Own and Cast Away, respectively, among other roles that required weight changes.
While weight gain is a risk factor, yo-yo dieting may have alsoplayed a part. Hanks gained 30 and lost 50 pounds for A League of Their Own and Cast Away, respectively, among other roles that required weight changes.
Paula
Deen
Celebrity
chef Paula Deen confirmed that she had type 2 diabetes in early 2012, at age
64. Famous for fat- and calorie-laden
Southern dishes, experts speculated that a dietary overhaulwould be tough for Deen.While an unhealthy diet doesn't mean you will
definitely get type 2 diabetes, excess weight, which ups the risk of insulin
resistance, is a strong risk factor for this type of diabetes. Other
contributors include genes, aging, and more.
Halle
Berry
Actress
Berry was diagnosed withtype 1 diabetes at
age 22, after she became ill and slipped into a weeklong coma. In 2007,
however, Berry announced that she’d weaned herself off insulin.
Doctors say that Berry likely had type 2 diabetes all along, because there is no way to avoid insulin if you have type 1. (Type 1s can’t survive without it.)
Since Berry is healthy and fit, doctors may have initially ruled out type 2, which usually affects young people only if they are overweight.
Doctors say that Berry likely had type 2 diabetes all along, because there is no way to avoid insulin if you have type 1. (Type 1s can’t survive without it.)
Since Berry is healthy and fit, doctors may have initially ruled out type 2, which usually affects young people only if they are overweight.
Paul
Sorvino
The Goodfellas and Law
& Orderactor was diagnosed with type 2 diabetes in 2006, after feeling
tired and thirsty for months. Daughter Mira, also an actor, got involved to encourage a healthier lifestyle after he
almost passed out one night during dinner.
Sorvino now has his diabetes under control, thanks to healthier eating, exercise, medication, and daily insulin injections.
Sorvino now has his diabetes under control, thanks to healthier eating, exercise, medication, and daily insulin injections.
Randy
Jackson
In 2002,
music producer andAmerican Idol judge Jackson weighed more than 300
pounds.He was diagnosed
with diabetesafter experiencing "flu symptoms" that turned
out to be high blood sugar. (His was over 500, while normal is between 80 and
120.)
Even though his father was diabetic, Jackson says, he never imagined it would happen to him.
With gastric bypass surgery, he lost almost 100 pounds. He has kept the weight off—and his diabetes under control—with healthy eating and daily exercise.
Even though his father was diabetic, Jackson says, he never imagined it would happen to him.
With gastric bypass surgery, he lost almost 100 pounds. He has kept the weight off—and his diabetes under control—with healthy eating and daily exercise.
Mike
Huckabee
This
former presidential hopeful and Fox News host made headlines in 2004: The
then-governor of Arkansas (dubbed "Wide-Body" by the press) lost 105
pounds.
In 2003 he had been diagnosed with diabetes after he woke one morning with a numb and tingly arm, he told People. Soon after, the death of his friend and former governor Frank White motivated him to get healthy.
Huckabee dropped from 3,000 calories a day to 1,600. Just two years later, he had completed several marathons, and today he says he has reversed all signs of his diabetes.
In 2003 he had been diagnosed with diabetes after he woke one morning with a numb and tingly arm, he told People. Soon after, the death of his friend and former governor Frank White motivated him to get healthy.
Huckabee dropped from 3,000 calories a day to 1,600. Just two years later, he had completed several marathons, and today he says he has reversed all signs of his diabetes.
Delta
Burke
This
former Designing Women star was diagnosed with type 2 diabetes in
1997 at age 41.
"I learned how to, on the set, have certain kinds of snacks that were readily available to me," she told dLifeTV, a program associated with the popular diabetes website. "I test my blood sugar in public and I’ll give myself shots in front of people and after a while it becomes normal."
Going on the diabetes drug Byettain 2005 helped Burke get back to a healthy weight and improved her blood sugar.
"I learned how to, on the set, have certain kinds of snacks that were readily available to me," she told dLifeTV, a program associated with the popular diabetes website. "I test my blood sugar in public and I’ll give myself shots in front of people and after a while it becomes normal."
Going on the diabetes drug Byettain 2005 helped Burke get back to a healthy weight and improved her blood sugar.
Dick
Clark
In April
2004, broadcasting legend Clark announced that he had type 2 diabetes. He’d
been diagnosed 10 years before, at 64, but went public as a paid spokesperson
for the American Association of Diabetes Educators.
Clark had a stroke later that year (a common danger for diabetics) and didn’t return to TV until the 2005–2006 New Year’s Eve countdown. In 2009, Clark toldUSA Today that he was "feeling fine, though the stroke has slowed me down and made it difficult for me to walk and talk." Clark died in 2012 at age 82 after a post-surgery heart attack.
Clark had a stroke later that year (a common danger for diabetics) and didn’t return to TV until the 2005–2006 New Year’s Eve countdown. In 2009, Clark toldUSA Today that he was "feeling fine, though the stroke has slowed me down and made it difficult for me to walk and talk." Clark died in 2012 at age 82 after a post-surgery heart attack.
Billie Jean King
"Anyone can develop diabetes, even an
athlete," says tennis
champion Billie Jean King, who was diagnosed with type 2 diabetes at
age 63.
King, who founded the Women’s Sports Foundation in 1974, has a family history
of diabetes and also had an eating disorder in the past. "I was a binge
eater. I don’t binge eat anymore, but for about 10 years, I was being very
cruel to my poor little pancreas."
To keep her condition under control, she exercises frequently, takes
medication, and tests her blood sugar once or twice a day.
Patti
LaBelle
Grammy-award
winner LaBelle had no idea she had type 2 diabetes until she passed out on
stage in 1994. "I was hooked on fried chicken and pasta," she toldPeople in 2008.
LaBelle was no stranger to diabetes complications: Her mother had leg amputations, and an uncle had gone blind. So, she got in shape and revamped her cooking techniques.
The "divabetic," as she refers to herself, has released three cookbooks that include diabetic-friendly recipes.
LaBelle was no stranger to diabetes complications: Her mother had leg amputations, and an uncle had gone blind. So, she got in shape and revamped her cooking techniques.
The "divabetic," as she refers to herself, has released three cookbooks that include diabetic-friendly recipes.
Larry
King
The
79-year-old CNN anchor who retired from Larry King Live at the end of
2010 has been on diabetes medication since 1995. King toldDiabetes Forecast magazine that before he was diagnosed,
he had no symptoms.
King does have a history of heart disease, however, and acknowledges the connection between the two conditions: "As my cardiologist said to me, diabetes is heart disease." After a heart attack in 1987, King quit smoking, lost weight, and changed his eating habits, and, in 2004, he wrote a book called Taking on Heart Disease.
King does have a history of heart disease, however, and acknowledges the connection between the two conditions: "As my cardiologist said to me, diabetes is heart disease." After a heart attack in 1987, King quit smoking, lost weight, and changed his eating habits, and, in 2004, he wrote a book called Taking on Heart Disease.
Sherri
Shepherd
Shepherd
was diagnosed with type 2 diabetes in 2007, days before she started as a cohost
onThe View. She didn’t change her eating habits
until she had what she describes as a vision the following year."I had
this vision of my son, Jeffrey, who was 2 then, lying on his bed and crying
because he was trying to figure out where heaven was. Because
that’s where everyone said Mommy was," she told Diabetes Forecastmagazine in 2009.
Shepherd slimmed down from a size 16 to a size 4 by working with a nutritionist and a personal trainer.
Shepherd slimmed down from a size 16 to a size 4 by working with a nutritionist and a personal trainer.
Drew
Carey
He
became famous as an overweight comedian and sitcom star, but in 2010, Carey
revealed a healthier, happier version of himself after dropping 80 pounds.
Carey told People that
after his weight loss, he was able to stop taking diabetes medication. "Once I started dropping a couple pant sizes,
then it was easy," he said. "’Cause once you see the
results, then you don’t wanna stop."
David
"Boomer" Wells
Former
Major League Baseball player Wells was one of the game’s best left-handed
pitchers, but struggled with his weight for years. He wrote in his
autobiography that he was half-drunk when he pitched a perfect game for the
New York Yankees in 1998. When he
was diagnosed with type 2 in 2007, he cut out alcohol, as well as rice, pasta,
potatoes, and white bread, he told ESPN, in order to manage diabetes.
Earl
"The Pearl" Monroe
Monroe
played professional basketball from 1967 to 1980, but faced an even bigger
challenge off the court, when he was diagnosed with diabetes in 1998.
In 2011, Monroe (now in his 60s), took part in the first Diabetes Restaurant Month. In 11 cities across the country, restaurants were challenged to make popular menu items diabetes friendly, while diners were challenged to make healthy choices (like sending back the bread basket and asking questions about how food is prepared) when eating out.
In 2011, Monroe (now in his 60s), took part in the first Diabetes Restaurant Month. In 11 cities across the country, restaurants were challenged to make popular menu items diabetes friendly, while diners were challenged to make healthy choices (like sending back the bread basket and asking questions about how food is prepared) when eating out.
Diabetes affects almost 24 million children and adults in the U.S., but
only 18 million people actually know they have it.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου